Samenvatting
In dit hoofdstuk worden twee krachtige gedragstherapeutische methoden besproken. Slaaprestrictie is gericht op het verhogen van de slaapdruk, waardoor het gemakkelijker wordt om in te slapen en door te slapen. Stimuluscontrole is met name gericht op het opnieuw verbinden van het bed met slaap. Bij langer dan gewoonlijke bedtijden (meer dan acht uur) en gezien de aangetoonde effectiviteit van de slaaprestrictie als enkelvoudige behandeling in de huisartsenpraktijk, wordt de voorkeur gegeven aan deze techniek. Op het moment dat er ondanks slaaprestrictie momenten zijn waarbij de patiënt lang en onrustig wakker ligt in bed kan stimuluscontrole overwogen worden. Pas eventueel slaapcompressie (20 % minder waaktijd in bed) toe in plaats van forse slaaprestrictie indien de patiënt veel weerstand heeft of angst om de interventie toe te passen.